fanustaki balık gibiyiz. 
hepimiz.
her birimiz.
hiç bi farkımız yok suya yem atılmasını uman,
bekleyen kırmızı balıktan..
balık balık,
alık alık,
dört dönüp duruyoruz,
fanus bize,
biz fanusa baka baka. 
kurtulsak ne fark eder,
hatta kurtulmasak daha iyi.
bahane fanusta.
biz fanusta.
fanusun bir filtresi bile yok.
öylesine muhtacız bakılmaya...
1 yorum:
Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
:: © 2007 - Eternity
sonsuz bir fanusta, sonlu bir hafızayla ya da sonlu bir fanusta sonsuz bir hafızayla.
yüzmeyi çoktan unuttum, belli etmemeye çalışıyorum. boğulacak gibi oluyorum, ama nefesimi tutacağım; öleceğim âna dek. boğulmayı unutmadım, balık olduğumu unutmadığım kadar. akciğer spazmını biliyorum, beklemeyi bildiğim kadar. fanusun camı bozuk gözlerime iyi geliyor. buradan her şey daha iyi görünüyor. gülümsemem mümkün olsaydı bunu hemen şimdi yapardım. sonsuz bir hafızam olduğunun farkında değil O. sonlu bir fanusta varacağım ereğime. bana beklemenin anlamını öğretmek için gelecek; suyumun üçte birini değiştirmek için. çoktan üçte birinde yaşıyorum ama zaten ömrümün. bana tüm bunların anlamını iyimserlikle açıklamasını umuyorum. sadece bir balık olsam bile; sonlu bir iki fotoğrafım, sonsuz bir beyazlık üzerinde kalabilecek. unuttuğum şeyler arasında en çok beklemenin erdemini özlüyorum.
sonlu ya da sonsuz bir fanusta. eh, artık ne fark eder ki?
Adsız dedi ki...
15 Haziran 2008 03:20:00 GMT+3