Kız,
uzaklardaki bir geminin
fotoğrafını çekti,
içindekileri düşledi.
baktı.
çekti.
düş-tü...
el salladı gemiye
ama,
onu görmediler.
içi burkuldu
ama
yaşamak da acı yenen bir çukulataydı
en nihayetinde
yedi.
düşledi
bitti.
Sonra kız,
bir İstanbul düşledi.
sığmadı kent
düş gecelerine.
kız kalkıp gitmek istedi,
bırakmadı İstanbul.
ne adamakıllı bırakıp gidebiliyordu
ne de kalabiliyordu.
İstanbul O’nun adıyla
başlayan bir kentti artık.
düştü kız.
kırıldı.
ama gidemedi.
günü birlik ısırıklardı
geriye kalan İstanbul’dan,
bir de gidememek korkusu
öyle ya,
bağımlıydı
nikotine, alkole, İstanbul’a, sevilmeye...
bir gündü,
kim demişti,
parkta tanıştığı bir adam,
27 çeşit bağımlılık varmış yeryüzünde;
üç beş tane de kendisinde
ne çıkar sanki!
büyük,
küçük,
hiç bir gemi gelmiyordu
uzaklardan.
düştü gördüklerinin hepsi,
kırıldı.
elleri kan revan.
Kız,
iki satır bir şeyler
karalamak istedi,
güneş battı,
göremedi,
ağlayamadı,
gitti...
1 yorum:
Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa
:: © 2007 - Eternity
O kızın izlediği vapurdakiler, belki tüm gün ada keyfi yapmışlardır günlerce o günün gelmesini iple çekerek,zorla arka tarafta güzel bir köşe bulmuşlardır kendilerine ellerinde çayları son anda büfeden aldıkları bir Radikal birde Milliyetleri ile birlikte. Kız oğlanın omzunda uyumuş veya çocuk kızın dizlerinde uyuyakalmış uyanınca güneşe bakmışlar belki sarmaşıklar gibi sarılmış bir halde martıları beslemişlerdir, yanından geçen kelaynaklarıda unutmayarak.Nasıl birbirlerini bırakıp evlerine dönmek istemeyişlerini konuşmuşlardır.
Belki de o vapur Kadıköy'den geliyordur. Kız sevdiğiyle sevgilisiyle, herşeyiyle, canının diğer yarısıyla Moda'da, Bahariye'de geçirdiği yüzlerce güzel anları başını cama yaslayıp, gözlerini kapatıp tekrar hayal ediyordur.Daha 10 dk önce O'nun yanında olmasına rağmen özlemeye başlıyordur, elindeki telefonda onun sesiyle.
Vapurdaki kız dedi ki...
17 Nisan 2010 00:21:00 GMT+2